Many Glacier

Vanmorgen waren we door alle drukte en inspanningen van gisteren toch iets later wakker dan normaal. We stonden pas tegen achten op. Na het gebruikelijke ochtend ritueel zijn we op pad gegaan. Eerst na de wifi hotspot in het dorp om nog een verslag te uploaden, echter de verbinding was zo traag dat dit niet lukte. Dus moeten jullie een paar daagjes wachten.
Daarna op weg naar Cameron falls, een korte hike van een kilometer, want ze liggen net buiten het dorp. Onderweg werden we in het dorp nog verrast door 5 mule deers. Ook hadden we het Prince of Wales hotel nog op het programma gezet nu we hier toch een nachtje extra moesten blijven. Vanuit de lobby van het hotel heb je een schitterend uitzicht over Waterton Lake. Nog aan het Waterton Lake hebben we bij een view point ontbeten.
De volgende stop was bij de grensovergang naar Amerika, we wisten dat we geen verse producten mee de grens over mochten nemen. We hadden wat open verpakkingen melk, vlees en kaas bij en nog 1 banaan. De dame van de douane informeerde er wel naar, wij vertelde netjes wat we nog bij ons hadden, en zij besteedde er verder geen aandacht aan. Dus de wilde verhalen dat je alles voor het passeren van de grens weg moet gooien gingen in ons geval niet op. Daarna nog even zorgen dat we de benodigde visa in de paspoorten kregen, vingerafdrukken nemen, een foto en 12 dollar afrekenen en we waren in 10 minuten de grens over.
Zodra we Amerika in reden viel ons al op dat al het vee hier los loopt in de bossen maar vooral geïnteresseerd in de berm grassen. De lucht werd steeds donkerder en het begon flink te regenen. De bestemming Many Glacier bereikten we 45 minuten nadat we de grens gepasseerd waren. De ranger bij de ingang van het park meldde ons dat er op de camping nog maar 1 of 2 plekjes beschikbaar waren. Bij de camping aangekomen hing er al een bord “full”. Eigenwijs en brutaal als we zijn, zijn we toch de camping opgereden en vonden daar nog net 1 vrij plaatsje. Snel registreren en betalen, zodat niemand anders dit plaatsje nog op kon eisen. Op deze camping zijn alleen toiletten aanwezig verder zijn er geen voorzieningen. Dat betekent dat we nu voor het eerst op onze eigen voorzieningen in de camper aangewezen zijn, daarover in 1 van de volgende verslagen meer.
Ondertussen was de lucht helemaal open getrokken, dus wandelschoenen aan, rugzak ingepakt, op naar het ranger station om te informeren naar een passende wandeling. Ik moet zeggen dat hier prima georganiseerd is in deze nationale parken, deze rangers staan je altijd netjes te woord en komen met de beste adviezen. Hij adviseerde ons een wandeling naar Red Rock falls, we zouden dan ook Red Rock Lake passeren en Fischer Creek Lake (ik ben niet zeker van de naam) waar mogelijke moose (elanden) te zien zouden zijn. Op deze wandeling kwamen we meer mensen tegen dan gebruikelijk, waarschijnlijk omdat dit een heel populair gebied is, maar ook omdat het gehele morgen geregend had en de meeste dus pas laat op pad gingen. Na een paar honderd meter zagen we in de bossen al een hert staan grazen, waarschijnlijk een mule deer. Na enkele kilometers over licht stijgende bospaden kwam het meer in zicht. Daar aangekomen hebben we de dorst gelest en hebben we lekker zitten genieten van de stilte en de prachtige omgeving. Vervolgens door naar de Red Rock falls, de mooiste waterval die we tot nu toe gezien hebben. Dit was een one way hike, wat betekent dat je dezelfde weg terug moet, echter dat is geen straf want je blijft steeds nieuw dingen ontdekken. Vlak voor het eind van de trail zijn we het pad nog ingeslagen naar Fischer Creek lake, dit lake bereik je al na een paar honderd meter. Wat we daar mee maakten is bijna onbeschrijfelijk. In de bosrand ontdekte ik op enkele tientallen meters van de kant iets bruins in het water. Wat bleek een moose was waterplanten aan het grazen, keek ons eens aan en ging vervolgens ongestoord verder. Steeds met haar (het was een vrouwtje) kop onderwater, grazen, daarna met haar kop omhoog, t water van zich afschuddend, de omgeving observerend en weer verder. Op een gegeven moment begaf zij zich richting het midden van het meertje, eerst lopend daarna zwemmend, alleen haar kop was nog zichtbaar. Ze zwom naar de overkant waar ze ook nog even heeft staan grazen in het water om vervolgens op kant nog wat twijgen van de bomen te hebben verorberd en vervolgens in de bossen te verdwijnen. Dit hele schouwspel duurde een half uur. Geweldig, met dank aan de ranger voor het advies dit meertje ook nog even te bezoeken en dat om een uur of vier in de middag.
Vanaf diezelfde plaats keken we ook tegen een bergwand aan. Op die bergwand zagen we een vijftal white mountain goats grazen. Ver weg maar met de verre kijker goed waar te nemen. Heel kenmerkend deze spierwitte, langharige berggeiten.
Op de weg terug richting de camping werden we ook nog gewezen op een vijftal big horn sheeps die tegen een bergwand zouden zitten, echter heel ver weg en voor ons niet waar te nemen dus wij tellen ze niet.
Op de camping nog lekker even een paar uurtjes buiten gezeten (hieronder verstaan wij borrelen), gegeten, gekaart en op tijd naar bed. Morgen trekken we weer verder richting St Mary.

Kilometers gereden: 83 (495)
Kilometers gewandeld: 7 (34)
Wildlife: 7 mule deers, 1 moose, 5 white moutain goats, 5 ground squirels, 1 eekhoorn